Het is vroeg opstaan, want om iets na 6 uur nemen we in Hasselt de trein naar Brussel. Tot onze verbazing komen Rita, André, Leen en Julien ons uitwuiven aan de trein. Het pakt ons.
(op de foto klikken om te vergroten)
In Brussel halen we tijdig de Thalys naar Parijs. Bij onze zitplaatsen aangekomen zien we dat de bagageruimte erboven al volzit. Dus moeten we noodgedwongen onze rugzakken in de daarvoor bestemde bagage-ruimte aan het einde van de wagon leggen. De trein vertrekt en als Hugo even later koffie gaat halen, merkt hij dat zijn rugzak verdwenen is. Hij kan het eerst niet geloven, maar nadat hij samen met de conducteur de hele trein heeft doorzocht, dienen we de realiteit onder ogen te zien: we moeten onze pas begonnen tocht naar Santiago de Compostela afbreken. De krop schiet ons in de keel en we hebben het even moeilijk. Iets waar we zo lang naartoe geleefd hebben en waarop we ons fysiek en mentaal goed op voorbereid hebben, wordt brutaal gestopt door een banale diefstal.
Volgens de conducteur gebeurt het frequent dat, net voor het sluiten van de deuren, een gauwdief in de trein springt, een stuk bagage uit de trein neemt, en weer vliegensvlug verdwijnt. De deuren sluiten onmiddellijk daarop, waarna de trein vertrekt met de onfortuinlijke reiziger. Volgens de politie is de diefstal van onze rugzak voor de crimineel vermoedelijk waardeloos. Deze dievenbendes zijn namelijk vooral op zoek naar geld, bank- en kredietkaarten, en zaken die ze vlot kunnen verkopen zoals mobieltjes, laptops en camera’s. En die zaten niet in de rugzak. Als er niets van waarde in zulke gestolen bagage zit, wordt alles weer gewoon op straat weggegooid. We hopen stilletjes dat een dakloze onze spullen vindt en zich eens van kop tot teen in het nieuw kan zetten. Dat hij eindelijk een warme slaapzak heeft, een regenponcho tegen het slecht weer, een toiletzak met het nodige gerief erin om zich netjes te maken en een stevige rugzak om alles mee te dragen.
We maken ons wel de bedenking dat we de laatste 30 jaar zowat de halve wereld hebben afgereisd zonder noemenswaardige problemen, om dan te worden bestolen in je eigenste land.
De zeer behulpzame conducteur van de Thalystrein is zo vriendelijk om ons gratis mee terug te nemen van Parijs naar Brussel. Vermoedelijk niet volgens de regels van de NMBS, maar het doet goed. Nog voor we terug in Brussel aankomen, hebben we al besloten om onze voettocht terug aan te vatten, nu dinsdag 26 mei. Het verlangen om de tocht te maken is sterker dan de tegenslag die we te verwerken krijgen. Het zit dus wel degelijk goed in ons hoofd, maken we ons achteraf de bedenking.
Lien komt ons ophalen en we rijden naar TRAXS in Hasselt, waar we Hugo een volledig nieuwe uitrusting aanschaffen. Een flinke financiële aderlating weliswaar, maar zonder die spullen is de tocht niet mogelijk.
Als we terug vertrokken zijn, horen jullie hier weer van onze belevenissen. We zijn er gerust in dat we dan leuker nieuws kunnen brengen.
Volgens de conducteur gebeurt het frequent dat, net voor het sluiten van de deuren, een gauwdief in de trein springt, een stuk bagage uit de trein neemt, en weer vliegensvlug verdwijnt. De deuren sluiten onmiddellijk daarop, waarna de trein vertrekt met de onfortuinlijke reiziger. Volgens de politie is de diefstal van onze rugzak voor de crimineel vermoedelijk waardeloos. Deze dievenbendes zijn namelijk vooral op zoek naar geld, bank- en kredietkaarten, en zaken die ze vlot kunnen verkopen zoals mobieltjes, laptops en camera’s. En die zaten niet in de rugzak. Als er niets van waarde in zulke gestolen bagage zit, wordt alles weer gewoon op straat weggegooid. We hopen stilletjes dat een dakloze onze spullen vindt en zich eens van kop tot teen in het nieuw kan zetten. Dat hij eindelijk een warme slaapzak heeft, een regenponcho tegen het slecht weer, een toiletzak met het nodige gerief erin om zich netjes te maken en een stevige rugzak om alles mee te dragen.
We maken ons wel de bedenking dat we de laatste 30 jaar zowat de halve wereld hebben afgereisd zonder noemenswaardige problemen, om dan te worden bestolen in je eigenste land.
De zeer behulpzame conducteur van de Thalystrein is zo vriendelijk om ons gratis mee terug te nemen van Parijs naar Brussel. Vermoedelijk niet volgens de regels van de NMBS, maar het doet goed. Nog voor we terug in Brussel aankomen, hebben we al besloten om onze voettocht terug aan te vatten, nu dinsdag 26 mei. Het verlangen om de tocht te maken is sterker dan de tegenslag die we te verwerken krijgen. Het zit dus wel degelijk goed in ons hoofd, maken we ons achteraf de bedenking.
Lien komt ons ophalen en we rijden naar TRAXS in Hasselt, waar we Hugo een volledig nieuwe uitrusting aanschaffen. Een flinke financiële aderlating weliswaar, maar zonder die spullen is de tocht niet mogelijk.
Als we terug vertrokken zijn, horen jullie hier weer van onze belevenissen. We zijn er gerust in dat we dan leuker nieuws kunnen brengen.
