Dag 4: Cizur Menor - Cirauqui

Wanneer de 7 uur luiden lopen we de refugio uit. Als ontbijt hebben we een banaan gegeten en een lekkere café con leche gedronken. Met de opkomende zon achter ons lopen we door gerst- en havervelden. Alle (on)kruid staat elkaar te verdringen om de mooiste kleuren te etaleren.

Dan begint een flinke klim naar Zariquiegui. Als we het dorp naderen zien we bij een bank onder een boom een kruis. We lezen dat Frans Koks uit België hier gestorven is tijdens zijn Camino. Jenny plukt paarse veldbloemen en steekt ze bij de foto op het mooi gelaste kruis.

We stappen verder in de richting van een rij gigantische windmolens op de bergrug. Bovenop de pas Puerta del Perdón aangekomen zien we een prachtig modern perlgrimsmonument in metaal. We eten er ons brood en chorizo (nog uit België) en genieten van het schitterende uitzicht. Naar het noorden toe is alles groen, terwijl in het zuiden de graanvelden al rijp worden en de kleuren geler zijn.

We dalen af naar Uterga samen met het Nederlands koppel waarmee we gisteravond gegeten hebben. Aan de zuidkant zien we nu ook tarwe- en koolzaadvelden. Iets verder, in Obanos, komt de Camino uit Somport en de onze uit Saint Jean Pied de Port samen. We dalen verder af naar Puenta de la Reina, zo genoemd omdat in de Middeleeuwen een Spaanse koningin de kosten van de bouw van een nu nog steeds bestaande brug financierde, zodat de pelgrims de rivier Arga konden oversteken. We wandelen door het stadje en rusten uit in de schaduw van deze middeleeuwse brug.

We zijn al 6 uur onderweg, maar beslissen om toch verder te gaan naar Cirauqui, nog 2 uur wandelen. Om halftwwee beginnen we eraan. Het eerste stuk gaat goed maar dan volgt een lange steile klim onder een zinderend hete zon. Later vernemen we dat de temperatuur een stuk in de 30 graden was. Stap voor stap klimmen we naar boven. Veel zweet, maar geen bloed noch tranen.

Boven op de heuvelrug aangekomen zien we onze bestemming liggen. In het stadje is het jaarlijkse dorpsfeest al goed aan gang. We merken dat de wijn al rijkelijk gevloeid heeft, maar het blijft een vrolijke bende. Honderden mensen zitten aan lange tafels uitgebreid te eten. Jonge gasten, al goed in de wind, gooien stukjes brood als aalmoes naar ons, 'arme' pelgrims.

De refugio ligt bijna op het hoogste punt van het stadje tegenover een mooi kerkje. De gastvrouw Anhio ontvangt ons hartelijk. Het interieur is door haar geschilderd met figuren in warme kleuren. Vandaag is het 2 jaar geleden dat Jenny's vader overleden is. Om 19 uur gaan we naar de mis, omdat op hetzelfde moment ook de jaarmis voor haar vader in Heusden bezig is. Zo zijn we er toch in gedachten bij. Behalve enkele pelgrims zitten er slechts een handvol oude vrouwtjes in de kerk. Maar ze zingen hemels.

Daarna eten we met achten aan een ronde tafel in een kleine gerestaureerde wijnkelder. Ook daar zijn er werken van onze gastvrouw: schilderijen en beeldjes in koper en hout. Het is een internationaal gezelschap: een Brits- Singaporees koppel, een Australisch, het Nederlands koppel Ad en Gelske, en wij. Het wordt een gezellige babbel.

Tegen 22 uur zoeken we ons bed op en gaan de snaveltjes toe. Buiten is de fiesta nog in volle gang. Vandaag hebben we 28 km gestapt, eigenlijk iets teveel, zeker bij deze hitte.

Al 99 km gedaan, nog 719 km te gaan.