Dag 1: Hunto - Roncesvalles

Om 6 uur loopt de gsm af. Ons verfrissen en de rugzak pakken. Op een ontbijt op zijn frans - een grote koffie, een baguette en jam - trekken we om halfacht de Pyreneën in. Er lijkt geen regen in de lucht te zitten, denkt de boerenzoon te weten.

De uitzichten op de valleien en de bergen zijn adembenemend. Maar vooral de stilte treft ons. Het eerste stuk is serieus stijl en op korte tijd stijgen we 400m. We komen grote kuddes schapen en zelfs vrij lopende paarden tegen. Boven ons cirkelen de gieren. Zien we er dan zo slecht uit? Als ze dicht bij je voorbij zweven, kan je zien wat een machtige vogels het zijn.



Na twee en half uur stoppen we om te eten. De Duitser met zijn teckel komt voorbij. De hond is in prima doen. Maar, lijken zijn pootjes al niet wat korter? Ook de Koreanen stappen voorbij. Ondertussen is het erg koud geworden en staat er een stevige wind. Wij stappen naar de top van de pas van Cisa op 1430m. Een van de Koreaanse meisjes heeft het moeilijk en de gepensioneerde ingenieur ontfermt zich over haar.

Eens over de pas gaat het snel naar beneden. Onze knieën vinden het niet zo fijn. Tegen half twee komen we in Roncesvalles aan. Het is vlotter gegaan dan we gedacht hadden. Inschrijven om een slaapplaats te krijgen in de refugio: een gigantische slaapruimte in een middeleeuws gebouw met zo een 140 slaapplaatsen. In afwachting dat de refugio open gaat, genieten we van een koele cerveza op een terrasje. Als iedereen zich na 16 uur heeft kunnen installeren in de refugio, begint het daar te lijken op een kerk met uitgeprocedeerde asielzoekers.

Om 19 uur wordt in een restaurant het 'menu del peregrino' geserveerd. We zitten aan tafel met iemand uit Vittoria, de hoofdstad van Baskenland. Het is verstandig om nooit Spanjaard te zeggen tegen een Bask. En dat doen we ook niet. Hij vertelt honderduit over de stukken van de Camino die hij al heeft gedaan. En zo hebben we ook de kans om ons Spaans van onder het stof te halen.

Terug naar de refugio. Om 22 uur gaan de lichten uit, maar Hugo heeft het niet meer gemerkt. Hij ligt al te knorren.

Al 27 km gedaan. Nog 793 te doen.