Tijdens de nacht heft Hugo een snurkersaria aan, die blijkbaar zo luid is dat een Spaanse kamergenoot tegen 23 uur zijn biezen pakt en in de verblijfsruimte op de zetel gaat liggen. Even later blijken ook de oorstopjes van een jonge Duitse kamergenoot niet bestand tegen Hugo's snurkgeweld. Ook hij verdwijnt uit de kamer. Het is natuurlijk een manier om een kamer voor jou alleen te hebben, maar Hugo voelt zich vreselijk schuldig. Na een tijdje keert de Duitser toch maar terug. Vermoedelijk met een betere kwaliteit oorstopjes, want hij slaapt snel in.
Om kwart na zes vertrekken we in het schemerdonker. Wegens geen winkel ook geen ontbijt. We zullen het weer met een paar graanrepen moeten stellen. Als de zon opkomt lopen we over een grintweg de heuvels in. Op het geknars van de steentjes onder onze schoenen na, is het oorverdovend stil. We komen voorbij het Crucero de San Toribio, een stenen kruis die de oude Sint-Jakobsroute markeert.
Even later eten we in San Justo de la Vega een uit de kluiten gewassen croissant en een chocoladebroodje. De twee Zweedse dames, die gisterenavond bij ons aan tafel zaten, komen ook binnen voor een ontbijt. Omdat de parate kennis van het Zweeds bij de Spaanse waardin beperkt is, springt Hugo even bij om het gewenste voedsel op het juiste bord te krijgen.
Een uurtje later komen we in Astorga aan, een van oorsprong Romeinse stad. We lopen langs de opgravingen van een Romeinse vila, langs het schitterende stadhuis en komen uit bij het bisschoppelijk paleis, gebouwd door de geniale Catalaanse architect Gaudí. Ertegenover staat de prachtige gotische kathedraal. Binnen bewonderen we de glasramen en het speciaal uurwerk dat 12 uur zon en 12 uur sterren aangeeft.
In de kleine Ermita Ecce Homo even buiten Astorga branden we een kaarsje om te bedanken dat we al zover hebben mogen stappen zonder al teveel problemen en voor iedereen die onze blog leest of erop reageert. Jullie reacties, soms grappig, dan weer aanmoedigend, zijn een echte steun voor ons. Bedankt allemaal.
We vatten de laatste 10 km aan. Jenny's linkerbeen begint te trekken, steeds na ongeveer 4 uur stappen. De Montes de León, waar we morgen over moeten, komen steeds dichterbij. In Santa Catalina de Somoza aangekomen, krijgen we een plaats toegewezen in een kamer met 5 stapelbedden. Het is een zeer nette albergue met een volledig uitgeruste badkamer. Omdat we zowat uitgehongerd zijn, gaan we voor het douchen nog eerst iets eten. We kiezen voor een racion cecina, rundsvlees op dezelfde wijze geprepareerd als de jamón van varken. Het is een lokale specialiteit en erg lekker. Ook Claude en Martine komen binnen en eten een stukje mee.
Daarna douchen we ons, doen de was en werken onze blog bij. 's Avonds zitten we samen aan tafel met de Brit Alex uit London en Claude en Martine. Alex is getrouwd met een Peruaanse en spreekt perfect Spaans. Gelukkig is zijn Frans ook niet slecht, zodat het gezellig tafelen wordt, want de taalkennis van onze Franse vrienden is beperkt tot hun moedertaal.
Al 550 km gedaan, nog 268 km te gaan. We hebben al twee derde van de tocht in de benen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten